23. Trzydziestolatki, Poranne Ucieczki i Truman Show.

A potem wszystko się potoczyło jak zawsze. Ranek przyszedł zbyt szybko. Big wstał za wcześnie. Było zbyt gorąco i powietrze się stało za suche. Nikt nie otworzył okna nie uchylił, a  Natalia nie miała głowy do nawilżaczy. Teraz więc chowa pod kołdrą dwa wory oczne wielkie i pełne najgorszych przeczuć.

- Nie masz kawy? - słyszy z kuchni. Oczywiście, że nie ma, bo jej nie pije. Ale czuje się winna. W przerażeniu przypomina sobie zawartość lodówki. Ale Big nie jest zainteresowany śniadaniem.

- Muszę lecieć maleńka. - Rzuca jej z przedpokoju.

- Dokąd tak pędzisz? - Ona pyta i zaraz chciałaby wcisnąć control zet.

- Mam kilka spraw.- Odpowiedź ze strony 14 Rozmówek Warszawskich. Rozdział drugi Poranne Ucieczki. Natalia mogłaby zadać jeszcze kilka samobójczych pytań, ale jest już po 30 tce i zna odpowiedzi. Słyszy, jak zamykają się drzwi i głębiej się chowa pod kołdrę. Najłatwiej byłoby nad sobą zapłakać, ale to takie oklepane. Szloch jednak wymaga nieco wysiłku, a wory podlane solą mogłyby się już nigdy nie rozewrzeć i nikogo nie oczarować błękitem. Natalia sięga do nich palcem i bezmyślnie je miętoli. W zasadzie dobrze, że Big tego nie widzi - konstatuje w myślach. Więc w zasadzie zamiast histeryzować, może wstać. Nie musi już wąchać odcisku jego ciała w pościeli. Nie musi wymyślać sobie kary. Nie musi nawet rozpamiętywać minuta po minucie poprzedniego wieczoru. Ale musi zadzwonić.

- Co się stało? - Alicja jest nienaturalnie wybudzona.

- Nic się nie stało, czemu nie śpisz?

- No kurwa nie uwierzysz. Odcięli mi prąd skurwysyny. Od rana siedzę w RWE i żebrzę o swoje kurwa podstawowe prawa do życia. Milion numerków już wyciągnęłam, a te gnidy twierdzą, że mi włączą do piątku, chuje. Wyłączyć to potrafią od razu. Na jutro mam skończyć artykuł i nie mam kurwa warunków we własnym domu, żeby godnie żyć i pracować, spierdalam z tego chorego kraju. A ty co?

- Big nocował.

- O kurna! I co, nie miałaś do kogo zadzwonić? - Alicja niechcący zdradza swoje rozżalenie brakiem kontaktu.

- Czemu tak mówisz?

- No bo przecież mogłaś zadzwonić do Agnieszki, a ona między kaszką i kupą, by ci powiedziała, że cię kocha i że wszystko się ułoży. Mogłaś też zadzwonić do Mariki, która całe życie dusi jednego typa i dupa już jej płonie na myśl o Bigu. Na pewno sprzedałaby ci z satysfakcją jakąś kąśliwą uwagę, żebyś się wreszcie ustatkowała. No i mogłaś zadzwonić do Justyny, ale ona chyba już nie odbiera od niegwiazd. 

- Masz do mnie jakiś żal?

- Nie kurwa, mam żal do całej ludzkości, bo wiecznie ze wszystkim jestem sama. Dźwigam na garbie sto swoich krzyży i jeszcze ze dwadzieścia czyichś.

- Ja nie dzwonię w sprawie krzyża. - Natalia słyszy, jak Alicja uśmiecha się pod wąsem. - Początkowo miałam zamiar iść w rozpacz z przyzwyczajenia, ale w zasadzie to chyba nic nie czuję. Big w sumie pomógł mi z psą, trochę się wczuł, zawiózł nas i przywiózł, nic prawie nie powiedział, ale za to trochę pogłaskał mnie po głowie. Nie bzykaliśmy się, nie zrobiłam mu śniadania, a on  rano uciekł znów jak pojeb, więc chyba to jednak wygrałam?

- A prosiłaś, żeby został, albo pytałaś, gdzie idzie?

- Prawie nie.

- To prawie wygrałaś. Też mi jeden kiedyś tak spierdolił bladym świtem. Zrobiłam mu loda, a wiesz jak tego nie znoszę.

- No wiem.

- A ten się zawinął kwadrans później.

- Może nie było mu dobrze.

- Na pewno było mu lepiej niż mi. Napisałam do niego następnego dnia coś w stylu: Było miło, dzięki. To mi odpisał zjeb: Było ok. Kurwa rozumiesz to?

- Może oni się boją, że będą musieli zrobić śniadanie?

- Albo, że mamy całą listę rzeczy do naprawienia w mieszkaniu?

- Mnie w mieszkaniu, żaden facet jeszcze nic nigdy nie naprawił. Za to w chuj napsuli.

- Może się boją, że od razu zaprosimy rodziców?

- O matko jedyna, miałabym brać rodziców na świadków wszystkich swoich upodleń? Może się boją, że się od razu oznaczymy w związku na fb?

- Przecież to trzeba zatwierdzić.

- No to nie wiem. Boją się u nas srać?

- Faceci? Błagam, oni uwielbiają srać wszędzie! A już najbardziej u nas w domu obsrać kibel i nie sprzątnąć tylko zostawić na klopie te gówniane sztrucle na znak, że w tym domu był facet! Słuchaj, a propos, gadam teraz z trzema przygłupami. W zasadzie to badanie socjologiczne do artykułu ale się zaangażowałam mocno, bo nie mogę uwierzyć, że można być tak bezdennie głupim, a jednocześnie umieć pisać. Wszyscy trzej cisną ten sam schemat, a jednak każdy w swojej stylówie. Jeden na romantyka: Nie mogę zapomnieć twoich oczu. Chciałbym je mieć przy sobie kiedy się budzę i kiedy zasypiam.

- Mieć przy sobie? Chce, żebyś wysłała mu oczy?

- Dokładnie o to spytałam, ale nie jest zbyt lotny, przetwarzał cały dzień i nie załapał, a wieczorem zaczął o aksamicie mojej skóry. Jak napomknęłam, że jeszcze się nie widzieliśmy, więc trochę leci na bogato z tym aksamitem, to się lekko obfoczył. Ale drugi jest lepszy. Typ skurwiela, co to już dokładnie mnie zinstruował, jak będzie wyglądał nasz seks.

- Najpierw cię oprze o ścianę i będzie pieścił twoją szyję? Potem rzuci na łóżko i zębami zerwie majtki? A potem cię złapie za włosy i będzie prał po dupie?

- Dokładnie.

- Nie wierz w to. Ci co tak gadają, zawsze leżą potem jak kłody. Równie dobrze możesz sobie poskakać na kiju od szczotki. - W słuchawce Natalia uchwyciła ledwo słyszalne westchnienie umierającej nadziei. - A trzeci?

- Trzeci jest tak piękny, że nawet się za bardzo nie stara. Uważa, że wszystko załatwią jego rozbierane fotki.

- A załatwią?

- Najpierw zażyczył sobie moją nago, żeby ocenić, czy warto do mnie jechać. W sumie gość z Karpackiego, trudno się dziwić.

-Wysłałaś?

- No. Ale w kostiumie. I nie swoje. Justyny. Po apgrejdzie nosa, ust i cycków. Jest zainteresowany.

- I spotkasz się z którymś?

- Chcę się z nimi umówić na raz.

- Otwierasz się na nowe doświadczenia?

- Nie durna, będę ich obserwować z ukrycia. Są tak napaleni, że może się pozapinają nawzajem.

Trzydziestolatki starają się przystosować. Nie są przecież pruderyjne. Nie są specjalnie cnotliwe, ani nawet przesadnie skromne. Są jednak zażenowane. Po cichu mają nadzieję, że to rodzaj Truman Show i że ktoś je w końcu z tego wybudzi. Jednak zanim to nastąpi, muszą jakoś przetrwać. Zahibernować się, zaszczepić, znieczulić. A serce schować na potem.